Aantekeningen:

Staat in 1717 en 1719 geregistreerd in het Bedelingsregister van de hervormde diakonie.

Geertruyd getrouwd Johannes VAN KNAPEN op 20 feb 1683 in Utrecht, Anthoni Gasthuis. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Bij de geboorte wonend in de Jufferstraat, ‘aan de Geertekerck’. Hij is misschien de Pieter die overlijdt op 27 maart 1768 (’Laat na geen vrouw, maar drie mondige kinderen’), die op dat moment woont aan de Hoogstraat.

Pieter getrouwd Clara VAN BRUYNIS op 6 mei 1711 in Rotterdam. Clara (dochter van Jan Jacobs VAN BRUYNIS en Agnietje ARENS) is geboren in in Geertruydenberg; is gestorven op 12 jul 1763 in Utrecht. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Bij geboorte wonende in de Botterstraat, bij huwelijk op het Janskerkhof.

Tijdens haar huwelijk moet Johanna benoemd zijn als ‘inbrengster iin de Bank van Leening’ door de regenten van het Burgerweeshuis. Helemaal onbemiddeld blijkt Johanna niet te zijn; zij staat bij verschillende leningen garant, onder meer voor haar zoon Kees en haar broer Pieter. Na de dood van haar man doet zij vrijwillig afstand van deze functie ten gunste van haar schoondochter Agatha Raven.

Bij haar dood genoemd ‘juffrouw’ Johanna Ducker-Van Knapen, weduwe van ‘Sr. Arnoldus Ducker’, wonende in de Lijsbetstraat. Laat twee mondige zoons na. Na haar dood bewoont een familielid van haar het huis; als buurman Jan Angelier in 1802 zijn huis verkoopt woont naast hem ‘N.N. van Knaapen’.

Begraven:
Begraven met 8 dragers, kosten fl. 2,-

Johanna getrouwd Arnoldus DÜCKER op 19 mrt 1739 in Utrecht, Domkerk. Arnoldus (zoon van Cornelis DÜCKER en Regina SCHENCK) is geboren op 10 aug 1714 in Wesel, Rheinland; is gedoopt op 17 aug 1714 in Wesel, Rheinland; is gestorven in mrt 1775 in Utrecht; is begraven op 15 mrt 1775 in Utrecht, Janskerk. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Geertruyd heeft een onecht kind gebaard terwijl zij nog thuis woonde in de Elisabethstraat: Pieter Gerardus van Knapen, gedoopt op 12 augustus 1749 in de Catharijnekerk. Moeder Clara van Bruijnis houdt het kind ten doop. In 1773 verhuist Pieter naar Amsterdam, waar hij boekverkoper wordt. Hij noemt zich vanaf die tijd Pieter Gerardus Geysbeek. Om die reden is het aannemelijk dat de deurwaarder Samuel Geysbeek (1716-1799) uit Utrecht de vader zal zijn geweest. Dat is de enige met die achternaam die in die tijd te vinden is in Utrecht.

Op 6 oktober 1769 laat de tweede vrouw van Nicolaas Kropf een testament opmaken (RA Utrecht, Not. Arch. U197a6-55). Daarin blijkt deze Nicolaas weduwnaar van Geertruyd van Knapen.

Overleden:
Zie notities

Begraven:
Buurkerkhof

Gezin/Partner: Nicolaas KROPF. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Gedoopt:
Jacobikerk

Aantekeningen:

Gedoopt:
Jacobikerk

Aantekeningen:

‘Sterft ongehuwd’ volgens AC Raven. Van haar is tot nu toe geen spoor te vinden, maar Antje Duker-Boode, de vrouw van Petrus Gerardus, informeert nog in 1806 naar haar gezondheid.

Gedoopt:
In klapper gespeld als ‘Dukker’

Aantekeningen:

Ook wel genoemd (Cornelis) Arnoldus (bijvoorbeeld bij het overlijden van Petronella Gerarda Johanna).

Lange tijd (zeker vanaf 1766) is Cornelis klerk ter secretarie van het stadsgerecht, in welke hoedanigheid hij zeer frequent als procureur optreedt voor mensen buiten Utrecht. In 1776 wordt hij in een akte ook als ‘notaris en makelaar’ genoemd. Een akte uit 1782 meldt zelfs dat hij ‘eerste geswoorene Clerq’ is. In deze tijd is hij woonachtig aan de Breestraat. In het begin van zijn carrière lijdt Cornelis regelmatig aan geldgebrek. Zo leent hij in maart 1769 225 gulden van de apotheker Everhardus ten Bosch; in 1770 leent hij 160 gulden van ene Arnoldus Sneek en in juli 1774 nog eens 400 gulden van ene Willem Mulder, waarbij zijn mede-procureurs Jan Klemmé en Jan Jacob Kruijder borg staan. Hij is dan nog maar net notaris.

In juni 1775, kort na de dood van zijn vader, neemt Cornelis samen met zijn broer en zijn moeder een tweede hyptheek van ƒ 1100,- op het huis aan de Elizabethstraat. Zij gebruiken het als onderpand voor een lening van Engelina Geerling. Heel merkwaardig is een lening van 300 gulden in augustus 1776 van Willem Brouwer. Voor de notaris verschijnen Cornelis en... Wilhelmina Raven, ‘echtelieden’ volgens de notaris. Wilhelmina tekent ook duidelijk met ‘W. Raven’. Het enige wat ik kan bedenken is dat de notaris een fout heeft gemaakt. Wilhelmina is Cornelis’ schoonzus, die vermoedelijk deze keer is meegekomen om haar onderpand te tonen: een obligatie van 300 gulden ten name van de voogden van de momberkamer, ‘als voogden over de kinderen van Arjen Goudoever’.

Nog in 1778 leent hij 399 gulden van ‘monsr.’ Gijsbertuis Bouter. Pikant detail: bij de laatste lening staat zijn moeder Johanna van Knaapen borg! Voor de terugbetaling van beide leningen neemt hij ruim de tijd. Uit een testament van zijn tweede schoonmoeder Maria van der Heuvel blijkt dat het echtpaar Duker-Raven een som van ongeveer 400 gulden bij haar hebben uitstaan. Bij haar dood wordt dat kwijtgescholden. Hun kinderen erven van mevrouw Van der Heuvel enkele gouden sieraden met diamantjes.

In 1777 is hij samen met zijn vrouw getuige bij de doop van Catharina Elisabeth Geijsbeek te Amsterdam, de dochter van Pieter Gerardus en Maria Witsen. Pieter is het onechte kind van tante Geertruy van Knapen, geboren in agustus 1749.

Cornelis (Kees) richt op 2 december 1768 zijn notarispraktijk op en legt op de 15e zijn eed af. Zijn praktijk eindigt in 1803. Terwijl zijn broer Petrus een aardig fortuin bijeengaart, lijkt Cornelis het niet breed te hebben: ‘Mon frère n’a autre chose au monde que les appointements de sa charge, et doit à sa mort necessairement laisser sa famille & ses enfants au dépourvu’, meldt Petrus in een brief van augustus 1805. Toch moet Kees als secretaris van het gerecht en notaris zo’n 2000 gulden per jaar verdiend hebben. Tot het huwelijk van Petrus was Cornelis diens enige erfgenaam, maar gezien het geklaag van Antje, Petrus’ echtgenote, is het de vraag of de familie uiteindelijk wat gekregen heeft.

Volgens AC Raven (kleinzoon van zijn zwager Jan Wermerus) is er op een testament dat op 13 oktober 1779 door Cornelis gepasseerd is het wapen te zien: drie eenden. Dit is niet te vinden in het Notarieel Archief.

Op 8 mei 1792 koopt Cornelis Arnoldus Duker een vijfde van een huis aan de westzijde van de Lange Jufferstraat, tegenover het Apostelgasthuis (nog nakijken in de Decreetboeken). In de andere delen van het huis woont Jonkheer van Everdingen. Toch lijkt het er niet op dat hij daar gaat wonen, want vele jaren lang is zijn praktijk gevestigd aan de Oudegracht, tussen de Bakkerbrug en de Jansbrug.

Wordt op 27 juli 1795 benoemd tot secretaris van de Raad van Rechtspleging (Dagblad van het Gerecht Utrecht, 4 juli 1803, ook in een akte uit 1794) en is tevens lid van het Comité van Algemeen Welzijn. In 1799 staat hij op de groslijst van potentiële leden van het Departementaal Gerechtshof van de Rijn. Toch ontvangt hij ook in deze tijd nog jaarlijks 1500 gulden van zijn meer bemiddelde broer. Ook de promotie van zijn zoon Arnold (500 gulden) moet worden betaald door Petrus.

Op 9 september 1803 laat hij samen met zijn vrouw een testament opmaken door notaris Van Buuren. Hij legateert aan zijn zoon Arnold al zijn kleding en sieraden, waaronder een gouden snuifdoos en zijn ’gouden repetitie horologie met ’t gouden cachet en dito sleutel’. De vier zusters mogen alle kleding en sieraden van Agatha verdelen. Tekst in overlijdensakte: ‘Aangebragt den 19 van lentemaand 1810: Janskerk, de Heer Secretaris Cornelis Arnoldus Duker, op de Oudegragt. Laat na zijn vrouw, meerder- en minderjarige kinderen. Bijgezet, ƒ 38,-,-.’ Dat ‘minderjarig’ moet men ruim nemen in de 18e eeuw: de jongste is al 19! Op de Oudegracht 63, bij de Bakkerbrug, woont hij dan al een tijdje, zeker sinds 1782. Daarvoor (in 1781) woonde hij op de Breestraat.

Gedoopt:
in de Domkerk. Gezin woont ‘bij de Weesbrug’

Overleden:
‘na een Zinking Koorts’; de overlijdensadvertentie noemt 8 maart als datum.

Cornelis getrouwd Agatha RAVEN op 21 jul 1771 in Utrecht. Agatha (dochter van Cornelis RAVEN en Aletta VAN OOSTROM) is geboren in mrt 1751 in Weesp; is gedoopt op 4 mrt 1751 in Weesp; is gestorven op 13 feb 1812 in Utrecht. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

In 1768 promoveert Duker aan de Universiteit van Utrecht bij de briljante letterkundige en politiek activist (voor de Oranjepartij) Rijklof Michael van Goens. De Utrechtse boekhandelaar Johannes Broedelet publiceert zijn ‘Dissertatio de Simonide Ceo. poeta et philosopho.’ Uit inscripties van Duker in de alba amicorum van IJsbrand van Hamelsveld (hoogleraar theologie) en Marcellus Baerselman (student), beide uit 1765, blijkt dat zijn studie onder de faculteit ‘theologie’ viel.

Op 11 september 1773 promoveert hij aan dezelfde universiteit onder Tydeman op de these ‘De Caede stupratoris pudicitiae tuendae omnino licita’. In hetzelfde jaar vertaalt hij het bekende kentheoretische werk van James Beattie (1735-1803), getiteld ‘Verhandeling over de natuur en onveranderlykheid der waerheid, in tegenstelling der sophistery en twyfelaery’ (een verdediging tegen het scepticisme van David Hume, oorspronkelijk gepubliceerd in 1770).

Bewapend met twee studies probeert Duker hierna zijn weg te vinden in staatkundige betrekkingen. Wat hij direct na de laatste studie doet, is onbekend. Maar in 1778 heeft ene baron van Lijnden een leuk baantje voor hem: secretaris bij zijn broer, die gezant is aan het hof van Zweden. Hij vraagt zijn oude leermeester Van Goens - die nu Raad is in de Utrechtse vroedschap - om te zijner gunste te spreken. En dat lukt. Begin augustus 1778 arriveert hij in Stockholm, na een turbulente zeereis. Hij is niet zo erg te spreken over het land; het is er duur en de vrouwen zijn lang niet zo knap als wordt verteld, maar wel heel galant en koket. En hoewel hij al 32 jaar is, vindt hij zichzelf nog erg onwennig in ‘le grand monde’ van het Hof.

Helaas dreigt hij in mei 1781 zijn aardige betrekking alweer te verliezen. Andermaal klopt hij aan bij Van Goens, die echter als fel orangist wel wat anders aan zijn hoofd heeft. Zijn oude vriend Mathijs Tinne, eerste commies van de griffie, steekt hem de helpende hand toe. Op een jaarloon van duizend gulden mag hij secretaris worden van de graaf van Wassenaer Turckel, die op het punt staat naar Wenen af te reizen. Als zaakgelastigde blijft hij na het vertrek van Van Lynden in Stockholm tot de aankomst van de nieuwe gezant Van der Borch in mei 1782. In de herfst van 1782 reist hij af via Holland naar Wenen, onder voortdurende stortbuien die hem ertoe brengen zijn reis waar mogelijk te onderbreken. De ontvangst is nog erger dan de reis. De graaf keurt hem nauwelijks een blik waardig, introduceert hem bij helemaal niemand en brengt alleen de saaiste klusjes naar Duker.

Een jaar later, in 1783, maakt hij een veel interessanter reis. In het gevolg van Carel de Vos van Steenwijk reist hij als secretaris van P.J. Backer mee naar Amerika om laatstgenoemde als eerste ambassadeur in de Nieuwe Wereld te installeren. Het is een zuiver patriots gezelschap, hoewel ook de orangist G.K. van Hogendorp meereisde. Op een apart schip, dat wel.

Vanaf mei 1789 is Duker raad-fiscaal (een soort politiecommissaris) van Demerary, een kolonie in het huidige Guyana, in dienst van de West Indische Compagnie. Standplaats Stabroek. De kolonie is na een kortstondige bezeting door de Engelsen weer in handen van de Nederlanden, en vermoedelijk moet Duker orde op zaken stellen. Hij valt met zijn neus in de boter. Nog maar net aangekomen, helpt hij in eigen persoon mee een opstand van de slaven te bedwingen en de schuldigen te vonnissen. De revolte brak uit - na weken van geheime voorbereidingen - op de plantage De Uitvlugt van Johan Frederik Boode, Dukers latere schoonvader. 36 Slaven moeten hun rebellie bekopen met de dood; de meesten van hen worden levend geradbraakt, waarna hen het hoofd wordt afgehakt en op palen gespiest. De overigen worden gewoon opgehangen. Petrus is erg trots op deze voortvarende actie, die hem in zijn ogen neerzet als een onverbiddellijke scherprechter. Bovendien kan hij een factuur indienen van 4300 gulden, terwijl hij rekende op zo’n 2000.

Na een goede tien jaar bevalt het baantje hem minder. Hij zou liever weer in de Republiek werken, ook al omdat in zijn ogen een ambassadeur of diplomaat niet te oude zou moeten zijn. Zijn broer Cornelis, die vanuit Utrecht onder meer zijn financiële zaken behartigt, heeft steeds meer moeite de wissels van Petrus te innen. De Franse overheersing ruïneert zijn handel; de halve plantage (‘Turkije’, de andere helft is van Mathijs Tinne) waarin hij inmiddels geïnvesteerd heeft brengt bij lange na niet op waarop hij hoopte. En als hij in 1798 via Newark en New York naar huis wil, kan hij als Nederlands ingezetene met Engelse betrekkingen niet eens een plaats op de boot bemachtigen.

In 1801, als hij bij toeval even in Utrecht verblijft, weigert hij een wissel van 200 pond te accepteren van een Engelse handelsmaatschappij. Ook weigert hij zijn adres in London op te geven aan de deurwaarder.

In 1802 trouwt hij met Antje Boode, waardoor hij ineens 315 duizend gulden rijker wordt, maar het helpt niet veel. De briefwisseling met zijn vrouw verloopt nogal stroef. Antje is ziekelijk en klaagt over Dukers contacten met de familie Van Slingeland – die zij hooghartig vindt – en vooral de weduwe Hesseling. Na de ontijdige dood van zijn echtgenote raken Dukers financiële reserves uitgeput. Op allerlei manieren probeert hij te krijgen waar hij recht op heeft, bijvoorbeeld het geld van zijn helft van de plantage Turkije die hij verkocht heeft aan Mattijs Tinne. Ook de plantage Cornelia Ida brengt niet op wat men ervan zou verwachten. De oorlog gooit roet in het eten, de koffieoogsten zijn niet riant en Duker raadt zijn beheerders aan zo veel mogelijk bananenbomen aan te planten. Later komt zijn stiefzoon Frits, die mede de plantage beheert, met het plan er een suikerplantage van te maken. Dat rendeert immers veel beter. Om zijn toestand nog erger te maken, wordt hij vanaf 1814 gekweld door een ernstige oogziekte, die hem het lezen en schrijven moeilijk maakt. Uiteindelijk zou hij vrijwel blind worden.

Vanaf 1816 is zijn leven minder overzichtelijk. Waarschijnlijk wordt hij benoemd tot ambassadeur te Londen en wordt hij opgenomen in de familie Luden via zijn dochter Nancy. Hij verhuist naar de Keizersgracht nabij Felix Meritis. Zijn overlijdensakte is niet gevonden in de BS van Amsterdam. Volgens een document over de vererving van de plantage Cornelia Ida moet hij op 5 mei 1834 een testament hebben opgemaakt. Volgens de ’Verantwoording van de nagalaten boedel’ van Duker was zijn aandeel in de plantage bij zijn overlijden ruim 130 duizend gulden waard, en had hij daarnaast nog 46 duizend in effecten en obligaties, en 37 duizend in gereed geld liggen.

Dukers biografie, met name in het licht van zijn koloniale betrekkingen, is beschreven in een artikel in Spiegel Historiael door W.F. Lichtenauer. Zijn portret in de RKD-database: IB00114659. Er bestaan nog een medaillon, waarschijnlijk vervaardigd in Londen, en twee olieverfschilderijen. Eind twintigste eeuw waren die in bezit van PG Duker te Den Helder en mevrouw Brandt in Aerdenhout.

Gedoopt:
In de Domkerk. Moeder genoemd ‘Van Kapen’

Petrus getrouwd Anna Catharina BOODE op 13 mrt 1802. Anna (dochter van Johan Berend Christoffer Frederik BOODE en Anna Maria HEISEN Straussen VAN VROOM) is geboren op 24 feb 1767 in Essequibo (Guyana); is gedoopt op 24 mrt 1767 in Essequibo (Guyana); is gestorven op 18 okt 1808 in Amsterdam; is begraven op 22 okt 1808 in Amsterdam. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Helemaal zeker is het niet dat Regina als baby is overleden! Op de aangegeven datum wordt ‘het kind van Arnoldus Duker’ begraven, en ik neem aan dat zij het is geweest.

Gedoopt:
In de lijsbethstraat

Begraven:
Begraven van de armen, fl. 1,-!

Aantekeningen:

Gedoopt:
‘In de Elizabethstraat’

Begraven:
Kosten fl. 1,-